Utah, de drie maand oude labrador, heeft grootse plannen. De pup wordt later een echte blindengeleidehond! In tussentijd verblijft ze bij haar puppypleeggezin tot ze oud genoeg is voor haar finale opleiding in de geleidehondenschool van Genk.

Hoe worden de pups uitgekozen?

De pups die in aanmerking komen om het tot blindengeleidehond te schoppen, worden door de geleidehondenschool uitgekozen uit verschillende nestjes. Om zeker te zijn van hun keuze, voeren ze enkele gedragstesten uit. 
 
Het karakter van een toekomstige helpende hand is superbelangrijk. Zo is Utah nieuwsgierig en speels, maar wordt ze door haar baasje An ook omschreven als een rustige pup. Mooie eigenschappen Utah! 
 

 
Het puppypleeggezin

Om later een echte geleidehond te worden, moet Utah nog veel bijleren. En daar zorgt ook haar pleeggezin voor. Vanaf de leeftijd van zeven weken oud mocht Utah kennismaken met haar interim-baasjes. 
 
An en haar gezin kwamen in contact met een geleidehondenschool via een online informatiesessie. “Ik was eerst heel weigerachtig ... Gaan we de hond wel kunnen afstaan? Maar na de sessie waren we dolenthousiast en zijn we meteen op zoek gegaan naar zo’n school dicht bij ons in de buurt. Er is ook echt een tekort aan puppypleeggezinnen wat me nog meer motiveerde om het te doen.” vertelt An. De hondenschool zorgt er trouwens voor dat het proces voor pleeggezinnen heel eenvoudig verloopt. Zo wordt alles van voeding tot dierenartskosten terugbetaald en worden de gezinnen goed ondersteund.
 
“Voor we de hond kregen, organiseerde de geleidehondenschool een theoretische les voor het hele gezin. Daar leerden we allerlei dingen bij over het gedrag van de hond en hoe we zien of hij (on)gelukkig is. Je voelt je eigenlijk meteen heel goed ondersteund en je bent heel bewust bezig met het opvoeden van de pup.” zegt An. Ze kregen een heleboel tips mee en volgen maandelijks puppytraining met andere puppypleeggezinnen. Samen delen ze hun ervaringen met elkaar.
 
Er zijn natuurlijk ook enkele voorwaarden verbonden aan de pleeggezinnen. Ook zij ondergaan een screening om te testen of ze een goed baasje voor de pup kunnen zijn en de hond voldoende tijd en aandacht kunnen geven. Voor het gezin van An was het nu het perfecte moment om de stap te zetten. Door de huidige coronamaatregelen werken An en haar man vaak van thuis uit, en dat komt goed uit. Je mag als pleegbaasje namelijk maar halftijds werken en de pups mogen maximum drie uur per dag alleen zijn.
An en Utah
An en Utah

Wat Utah bijleert in haar pleeggezin

Het doel van het pleeggezin is dat ze de pup socialiseren, hem leren omgaan met allerlei verschillende situaties. Ook de basiscommando’s worden aangeleerd en de hond krijgt een zindelijkheidstraining. 
 
Als de hond later een blind baasje begeleidt, mag niets (of zo weinig mogelijk) hem nog vreemd zijn. Zo krijgt het gezin van An een lijstje mee waarop ze wekelijks kunnen afvinken welke dingen Utah gezien heeft. Een man in uniform? Een fietser? Een bus? Check!
 
Het grote voordeel is dat ze dankzij een pasje de blindengeleidehond in opleiding zo goed als overal mag meenemen. Geen enkele winkel mag de hond weigeren.
 

Van pup tot blindengeleidehond?

Op het einde van het parcours, na ongeveer een jaar, verlaten de pups het pleeggezin om een tussentijds examen te ondergaan. Dan wordt er getest of de honden echte blindengeleidehonden kunnen worden. Worden ze afgekeurd? Dan wacht hen eventueel de kans om als assistentiehond te fungeren binnen andere projecten. 
 
Ook de match tussen het baasje met een visuele beperking en de blindengeleidehond wordt goed afgewogen. Zo wordt er rekening gehouden met het karakter van het dier en de plek waar de hond is opgegroeid. Als puppypleeggezin blijf je op de hoogte van hoe de hond het stelt in zijn nieuwe thuis. En als zijn nieuwe baasje er voor open staat, is ook bezoek mogelijk. 
 
“De reactie van veel mensen is meteen ‘ik zou de pup niet kunnen afgeven na die periode’. En ja, dat moment gaat heel pijnlijk zijn, maar we zullen ook trots zijn als Utah slaagt. We zullen fier zijn dat we dit als gezin gedaan hebben en op wat Utah later voor andere mensen kan doen.” vertelt An. “Het is een leuk avontuur voor het hele gezin en je geeft op die manier ook belangrijke waarden mee aan je kinderen. Ik zou het hierna nog wel eens willen doen. De tweede keer is toch al gemakkelijker, we weten hoe het moet.” aldus An. 

Deel dit artikel

Aanbevolen artikelen