Heb jij een vrouwelijke hond in huis? Dan gebruik je waarschijnlijk weleens de term ‘teef' om dat duidelijk te maken. In ons taalgebruik – en evengoed in het Engels – is dat echter niet bepaald een vriendelijk woord. Toch is er wel degelijk een reden waarom een vrouwtjeshond zo genoemd wordt. Benieuwd? Lees dan snel verder!

Etymologie van ‘bitch’ en ‘teef’

Het woord ‘bitch’ (Engels voor ‘teef’) komt van het Oudengelse bicce of bicge, wat ‘vrouwelijke hond’ betekent. Wat op zijn beurt dan weer afgeleid kan zijn van het Oudnoorse woord bikkja, dat dezelfde betekenis heeft. 
 
Het Nederlandstalige ‘teef’ zou dan weer komen van het Proto-Germaanse tibo – Germaanse talen hebben de gewoonte woorden voor vrouwelijke dieren met ti- of to- te laten beginnen. Via het Middelnederduitse teve, officieel vastgelegd in het jaar 1240, kwamen we dan uiteindelijk uit bij het hedendaagse ‘teef’.
 
 

Vanwaar die negatieve connotatie?

‘Hond’ werd heel vaak als pejoratieve term gebruikt om zowel mannen als vrouwen uit te schelden. Zo noemde men in het oude Griekenland iemand een hond als hij grensoverschrijdend gedrag vertoonde.
 
Sommige theorieën beweren dat de term ‘teef’ (of ‘bitch’) verband hield met de ‘inferieure’ positie van de vrouw in de maatschappij. Andere verklaringen zien dan weer een link met Artemis, de Griekse godin van de jacht, die vaak wordt afgebeeld met enkele jachthonden om zich heen. Artemis was niet alleen mooi, maar ook krachtig, koud en onsympathiek. Een echte ‘bitch’, kortom. 
 
Hoe het ook zij, tot ver in de 19de eeuw werd het woord ‘bitch’ in Engeland beschouwd als het ergst mogelijke scheldwoord voor vrouwen. Doorheen de jaren verloor de term wat aan kracht en werd hij vooral gebruikt voor ‘moeilijke’ of ‘irritante’ vrouwen, al wordt het woord vandaag nog steeds weg gebliept in primetime tv-programma’s op het Engelstalig grondgebied. In de hiphopcultuur is het woord een eigen leven gaan leiden en gebruiken net vrouwen de term op een positieve, empowering manier.
 
 

Zijn teefjes dan echt ‘bitches’?

Er wordt weleens beweerd dat teefjes liever en aanhankelijker dan reutjes zijn, maar er zijn evenveel teven die net fel uit de hoek kunnen komen. Vrouwtjeshonden zijn niet altijd even vriendelijk voor elkaar, bijvoorbeeld wanneer ze een hogere positie in de roedel willen bemachtigen of wanneer ze loops zijn. Door hun hormoonhuishouding kunnen teven voor en tijdens de loopsheid best chagrijnig zijn en last hebben van stemmingswisselingen. Op die manier past hun benaming dus inderdaad wel een beetje bij hun karakter ...
 
 

Deel dit artikel

Aanbevolen artikelen