Beestig

Waarom eindelijk een verbod?

Minister Weyts spreekt duidelijke taal over dit besluit: “Een huisdier is een deel van je gezin en een gezinslid geef je geen elektrische schok bij een natuurlijke reflex of gewoon omdat je op een knop drukt.” Daar zijn we het bij Beestig volmondig mee eens. De wetenschap achter het trainen van dieren staat niet stil en het mag overduidelijk zijn dat je honden ook met zogenaamd ‘zachte’ of positieve technieken een hoge opleiding kan bieden. En er is ook een keerzijde aan de aversieve medaille, aldus Ben Weyts: 

Het toedienen van elektrische stroomstoten aan honden kan inderdaad leiden tot een verhoogd stresslevel, angsten en fobieën en agressief gedrag. Bovendien tast het de vertrouwensband tussen de hond en zijn eigenaar of trainer aan. 
 

Welke elektronische halsbanden worden verboden? 

Concreet worden twee types stroombanden verboden door de nieuwe wet: 
 

• Stroomhalsbanden op afstandsbediening of zogenaamde 'trainingshalsbanden'

  Met dit type halsband heeft de eigenaar of trainer een afstandsbediening waarmee hij via een druk op de knop een straf kan toedienen, bijvoorbeeld wanneer een hond wegloopt, opspringt of niet gaat zitten wanneer hem dat gevraagd wordt. 
   

• Anti-blafbanden

  Deze halsbanden worden getriggerd door de trillingen van de stembanden van een hond die blaft. Telkens de hond zijn stem verheft - of dat nu is uit angst of blijdschap - krijgt hij een elektrische schok te verwerken. 

 

Helaas: ‘onzichtbare omheining’ blijft toegelaten

Er bestaat nog een derde type halsband dat een schok toedient wanneer de drager ervan zich voorbij een bepaalde grens begeeft, bijvoorbeeld een draad die onder de grond ingegraven is. Helaas blijft het nog steeds toegestaan om deze halsbanden in te zetten, ook nadat bovenstaand verbod ingaat. De redenering hierachter is dat “de hond hier zelf een schok kan vermijden door zich aan de regels te houden en zich niet over de grens te begeven”. Ook wordt er gesteld dat de hond gestraft wordt voor natuurlijke reflexen (vb: blaffen) bij gebruik van de verboden halsbanden en dat de controle daar wél buiten het dier ligt.

De vraag is echter in hoeverre die redenering klopt. Stel: je hond ligt gezellig in de voortuin, braaf achter zijn onzichtbare omheining. Er komt iets voorbij dat hem aantrekt: een kind dat hem wil aaien, een hond van het andere geslacht, de kat van de overburen, iemand die een stukje brood laat vallen … Het instinct van de hond vertelt hem dat hij daar toch heel graag een kijkje wil gaan nemen en aangezien de omheining ‘onzichtbaar’ is, loopt hij nietsvermoedend zijn straf tegemoet.
 
Lesje geleerd? Niet noodzakelijk. Want wat heeft die hond op dat moment geleerd? In het beste geval: dat de onzichtbare omheining nog steeds zijn werk doet. Maar de kans is groot dat hij iets anders in zijn geheugen opslaat. Namelijk dat andere honden, kinderen, mensen, katten … of eender wat hem zo aanlokkelijk leek, de voorspeller zijn van een ongenadige straf. Mogelijk stelt hij zich later agressief op tegenover dezelfde triggers, waardoor je er een flink gedragsprobleem bovenop krijgt. Want het onzichtbare hek is er nog steeds, maar houdt geen buitenstaanders buiten. Wat als er plots een kind op je gazon staat, terwijl je hond de vorige keer een schok toegediend kreeg als hij er een zag? Toch maar beter een échte omheining omheen je tuin plaatsen. En die e-collar naar het containerpark brengen!