Dit lijkt een eenvoudige vraag – en dat is het ook – maar het antwoord erop is heel wat moeilijker te achterhalen, zegt Sofie Callens van Hondersteboven. In alle eerlijkheid? We weten eigenlijk niet waarom honden juist speelgoed en voedsel begraven. Maar er zijn wel een aantal mogelijke redenen die dit gedrag kunnen verklaren.

Bewaren voor later

Dingen begraven heeft meestal te maken met een soort oerinstinct. Sommige honden voelen nog steeds de nood om iets wat heel kostbaar is, te verstoppen en te bewaren voor later, om het dan nadien weer op te graven. Vaak kan het weken of zelfs maanden duren voor de hond in kwestie zijn verborgen schat weer gaat opdiepen om hem op te eten, erop te kauwen of ermee te spelen. Noem het gerust een soort van langetermijnplanning op hondenmaat! 

Waarom een hond in onze westerse wereld vol welvaart toch dat gevoel van schaarste ervaart, valt niet meteen te verklaren. Ook al gaat hij zijn snacks verstoppen, de volgende dag krijgt hij toch opnieuw eten aangeboden. En ook aan speelgoedjes zal hij nooit een gebrek hebben. Is hij er eentje kwijtgespeeld? Dan koopt zijn baasje gewoon een nieuw exemplaar. Veel begraven spullen zullen daarom in de vergetelheid raken, omdat de hond er simpelweg geen nood meer aan heeft.
Hond begraaft speeltje in zandbak
Honden begraven snacks en speeltjes vanuit een soort oerinstinct. Misschien om het te bewaren voor tijden van schaarste?

Een kwestie van vertrouwen

Geef je je hond een snack en loopt hij er meteen mee weg om hem ergens weg te moffelen? Dan kan je met een vertrouwensissue te maken hebben, in die zin dat je hond vermoedt dat je zijn eten alsnog zal afpakken. Hij zal zijn lekkere hapje dan niet durven opeten terwijl jij erop staat te kijken. Dit kan je verhelpen door je hond zijn snack te geven in de bench of op een ander rustig plekje en hem vervolgens eventjes met rust te laten terwijl hij het opeet. 
 
Wil je je hond leren dat het oké is om te eten in jouw bijzijn, dan kan je altijd eens proberen om hem een kauwbeentje aan te bieden terwijl je het blijft vasthouden. Let wel op dat dit geen conflict uitlokt bij je hond waardoor hij agressief kan reageren. En hou er ook rekening mee dat het best wat tijd kan vragen om dit vertrouwen op te bouwen.
Verstopt je hond de snacks die je hem geeft? Dan is hij misschien bang dat je zijn lekker hapje weer zal afpakken

Stress als aanleiding

Ook het begraven of verstoppen van speelgoedjes, zoals een dummy, een bal of een trektouw, kan een stress-signaal zijn. Ook in dat geval is je hond bang dat je hem zijn speeltje zal afpakken. Waar die angst precies vandaan komt, is onduidelijk. Maar je kan het misschien vergelijken met verlatingsangst, waarbij de hond niet kan inschatten of jij ooit nog wel terugkomt nadat hij je de deur uit heeft zien gaan.
 
Je hond kan dan ‘hoarding’-gedrag beginnen te vertonen: het obsessief verzamelen en verstoppen van alles wat hij in z’n poten krijgt. Zo’n obsessie kan ook het gevolg van stress zijn – al is dat niet altijd het geval, kijk maar naar de verzameldrang van een retriever. Merk je dat je hond jouw goedbedoelde snacks, zoals een kauwbeentje dat goed is voor zijn gebit, steevast ergens gaat verstoppen? Dan kan je beter op zoek gaan naar een alternatief dat hij niet kan of wil begraven. Is een bullenpees te hard, probeer dan eens een zachtere kauwstick met een sterkere geur. De kans bestaat dat je hond hier wel meteen van begint te eten, omdat zo’n stick hem minder moeite vergt en hij hem sneller kan opeten. 
Jack Russell knaagt op kauwstick in het gras
Gaat je hond zijn kauwbeentje steevast verstoppen of begraven? Probeer dan eens een zachtere kauwstick met een sterkere geur

Wat is het beste verstopplekje?

Als je een tuin hebt waar je hond zijn ding mag doen, dan bestaat de kans dat hij daar de ideale verstopplaats voor zijn ‘schat’ vindt. Hij zal dan letterlijk een gat in de grond graven. Maar evengoed volstaat het voor hem om zijn lekkere hapje of zijn speeltje tussen twee kussens in de zetel te duwen. Weg is weg, toch?
 
Vaak zal je hond kiezen voor een plekje waar hij zelf nog makkelijk bij kan én dat hij op de geur kan terugvinden. Hij zal dus geen put van een halve meter diep graven, zijn hebbeding erin gooien en de put weer netjes dichtmaken. De kans is groot dat hij gewoon een laagje aarde wegkrabt en zijn snack of speelgoedje eerder oppervlakkig zal begraven.
 
 

Voorzie een graafzone

Geen zin in een gazon dat meer wegheeft van het maanoppervlak dan van een strak biljartlaken? Het graafgedrag van je hond afleren heeft weinig zin, het zit nu eenmaal in zijn natuur. Als je hond de behoefte heeft spullen te begraven, dan is het jouw taak om – in de mate van het mogelijke, uiteraard – aan die behoefte tegemoet te komen. 
 
Een beter idee is dan om in je tuin een afgebakende graafzone te voorzien, waar hij ongestoord zijn gang mag gaan. Leer je hond stap voor stap dat putten graven enkel op dát plekje toegestaan is, door hem duidelijk naar de locatie in kwestie te begeleiden. Laat hem er bijvoorbeeld hondensnoepjes zoeken, strooi er wat speeltjes in het rond en blijf in het begin altijd in de buurt tot hij weet dat dit zijn vaste graafplekje is. Vergist hij zich even? Geen probleem, dan verwijs je hem met zachte hand opnieuw naar de juiste zone.
Zwarte labradoodle graaft in een zandbak
Voorzie in je tuin een afgebakende graafzone of een zandbak, waar je hond naar hartenlust putten mag graven
Je hoeft trouwens niet meteen met een spade en haagjes of andere afspanningen aan de slag te gaan. Een graafzone voor kleinere hondenrassen kan ook bestaan uit een simpele plastic zandbak – de welbekende ‘schelp’ – die je in je tuin zet. Maak de gegraven putten ook af en toe weer dicht, zodat je hond met een schone lei aan de slag kan.
 
 

Deel dit artikel

Aanbevolen artikelen