In de westerse en Japanse cultuur: ja
De meeste aanhangers van de westere cultuur beschouwen honden als huisdieren. Niet zo vreemd als je bedenkt dat zelfs de bergkangoeroe, de steppezebra en de waterbuffel op het lijstje van officiële huisdieren staan ... In landen zoals België en Nederland zien we de hond dus inderdaad als een onderdeel van de samenleving. Meer nog: hij is een gezelschapsdier en vele hondenbaasjes beschouwen hun viervoeter als een volwaardig lid van de familie.In Japan gaan ze zelfs nog een stapje verder. Daar is het helemaal bon ton om je hond aan te kleden en rond te rijden in een buggy – kortom, te behandelen alsof het een mens is.
In de westerse cultuur wordt de gezinshond vaak echt als een deel van de familie beschouwd
In de islamitische cultuur: nee
De behandeling van honden door moslims is nog steeds een punt van discussie bij islamitische geleerden. In de koran worden honden namelijk beschreven als 'haram', wat betekent dat ze onrein en onhygiënisch zijn, waardoor mensen er ook vaak bang van zijn. Een moslim zal dus liever geen hond aanraken – zeker als hij net op weg is naar de moskee om te bidden – tenzij hij meteen daarna zijn handen of kledij kan wassen. Een hond als huisdier is dus helemaal niet aan de orde in een islamitisch gezin, meer zelfs: de koran verbiedt het houden van een hond in huis.Soms wordt er wel een uitzondering gemaakt, bijvoorbeeld wanneer de hond wordt ingezet als waakhond om inbrekers op afstand te houden, maar dan moet die wel in een aparte ruimte ondergebracht worden. Meer gematigde moslims houden het erop dat ze de neus en mond van een hond niet mogen aanraken, omdat enkel het speeksel haram zou zijn. Een hond aaien kan dan wel, hem aan je handen laten likken niet.
In de Chinese cultuur: nee
Iedereen weet wel dat China de traditie kent hondenvlees als voedsel te zien. Klopt dat nog steeds? Toen de hond meer dan 15.000 jaar geleden werd gedomesticeerd in China, stond hij inderdaad min of meer op dezelfde plek op de ladder als het varken. Ze waren de belangrijkste voedselbron en werden ook bij rituele offers gebruikt. In tegenstelling tot varkens en ander vee kregen honden er wel belangrijke taken toegedicht: veel Chinese keizers hielden jachthonden en ook als werkdier op het platteland was de hond populair. Als gezelschapsdier werden ze echter niet gehouden, en in stedelijke omgevingen waren honden op straat tot in de jaren negentig zelfs verboden.
Daar komt vandaag wel stilletjes aan verandering in. Door de opkomst van de moderne middenklasse en het doorsijpelen van de westerse opvattingen omtrent dierenwelzijn, nemen steeds meer Chinese gezinnen een hond in huis. Jammer genoeg komt er in het land nog steeds veel dierenmishandeling voor en volgt ook de nationale wetgeving nog niet meteen de nieuwe, hondvriendelijke houding van een deel van haar bevolking. Zie je een hond mishandeld worden door zijn eigenaar, dan kan je daar wettelijk gezien helaas niets tegen beginnen. In grote Chinese steden vind je trouwens nog steeds met gemak tal van restaurants waar ze hondenvlees serveren, al kent het land tegenwoordig ook activistische groeperingen die hondenvlees uit de keuken willen bannen.
Wist je dat ...
... in landen waar het kouder is, de hond dichter bij de mens staat dan in culturen die in warme streken leven? Kijk maar naar de Sami in Lapland, waar de hond niet alleen een gezelschapsdier is, maar ook van levensbelang bij het jagen, verzamelen van voedsel en transport.
Heb jij toch liever een hond als speelkameraad dan hem pakweg op te peuzelen, ontdek dan hier welk hondenras het best bij je past! Trouwens, ook katten worden niet overal ter wereld als huisdier gezien.
