Beestig

Wat is albinisme?

Albinisme is een zeldzame, aangeboren aandoening op basis van een spontane mutatie die bij zowat alle levende wezens voorkomt. Dieren of mensen met deze kleurafwijking missen een bepaald enzym dat instaat voor de aanmaak van het huidpigment melanine, wat ervoor zorgt dat alle kleur in hun huid, haar en ogen ontbreekt. Bovendien maakt dit hen extra gevoelig voor uv-licht, wat maakt dat ze sneller verbranden door de zon. Extra schaduwplekjes zijn dus een must! De bekendste soort met deze aandoening is misschien wel het konijn. Iedereen kent wel het typische uiterlijk van een albinokonijntje dat een beetje buitenaards aandoet: een sneeuwwitte vacht, rode oogjes en lichtroze, bijna doorschijnende oortjes.
 
 

Alle witte konijnen zijn albino’s: FOUT!

Heel wat konijnenrassen komen voor in verschillende kleurslagen, waaronder ook wit. Zo bestaan er bijvoorbeeld Vlaamse reuzen met albinisme. Let op, als niet aan alle drie de voorwaarden voldaan is – pigmentloze huid, vacht én ogen – dan heb je vermoedelijk niet met een albinokonijn te maken. Sommige konijnenrassen worden dan wel gekenmerkt door een hagelwit jasje, maar hebben niet alle kenmerken van albinisme. Denk maar aan het blauwogige pooltje, een klein, wit konijntje met bolle ogen en een fel karaktertje. In tegenstelling tot zijn roodogige broertje, dat wél 100% albino is, heeft de blauwoog geen albinisme maar leucisme. Anders dan albino’s maken deze dieren wel melanine aan en hebben ze dus wel pigment in hun huid en vacht, al komt die slechts deels of soms helemaal niet tot uiting. Opvallend bij dieren met leucisme is dat ze hun oorspronkelijke oogkleur altijd behouden, waardoor ze niet zo gevoelig zijn voor zonlicht als hun albinomaatjes. Vandaar dus de mooie, blauwe ogen van dit pooltje!

Alle albinokonijnen worden blind geboren: FOUT!

Volledige blindheid bij konijnen is heel zeldzaam en heeft niets met albinisme te maken. Meer zelfs, het komt net zo vaak voor bij konijnen zonder deze kleurafwijking. Waar ze wel vaker last van hebben, is slechtziendheid – daar is het fabeltje van de blindheid vermoedelijk door ontstaan. Bij albino’s wijkt de verdeling van bepaalde zenuwcellen in het oog af en is hun gele vlek, het gebied aan de achterkant van het netvlies, minder sterk ontwikkeld. Twijfel je of jouw albinokonijn een verminderd gezichtsvermogen heeft? Kijk dan eens naar zijn kopje wanneer hij zich aandachtig focust op een lekker hapje. Wiegt hij er zachtjes mee heen en weer, dan probeert hij op die manier zijn beeld scherp te stellen. Een vervelende bijwerking van het albinisme, maar dit belemmert hem zeker niet om een gelukkig leven te leiden. Wist je trouwens dat de irissen van een albinokonijn niet echt rood, maar wel kleurloos zijn? De bloedrode kleur hebben ze te danken aan de fijne haarvaatjes die door de oogbol lopen.
 
 

Albinokonijnen zijn feller of gemener dan andere konijnen: FOUT!

Nog zo’n hardnekkige roddel … Waar deze misvatting op gebaseerd is, daar hebben we het raden naar, maar wellicht heeft het te maken met de vurige, rode blik van een albinokonijn. Of een konijn ‘vals’ uit de hoek komt, heeft absoluut niets te maken met zijn vachtkleur of het al dan niet hebben van pigment in zijn huid, haar of ogen. Heeft je konijn een boosaardig karakter of een agressiestoornis, dan moet je eerder gaan kijken naar zijn stamboom – agressief gedrag kan genetisch doorgegeven worden – en zijn opvoeding. Misschien werd je albinokonijn bij zijn vorige eigenaar wel verwaarloosd of mishandeld en bijt hij daarom zo fel van zich af? Een bezoekje aan een konijnengedragsexpert kan dan wonderen doen.

Albinokonijnen hebben een zwakke gezondheid: FOUT!

Net als met blindheid bestaat er geen wetenschappelijk aangetoond verband tussen albinisme en een zwakkere gezondheid: sommige konijnen zijn hun leven lang fit, terwijl andere al op jonge leeftijd met allerlei kwaaltjes sukkelen. Met hun kleur – of het ontbreken daarvan – heeft dit niets te maken, wel eerder met de manier waarop ze gefokt werden. Zorg dus dat je voor de aanschaf van je konijnen zeker bij een betrouwbare, erkende fokker gaat aankloppen, die zijn dieren met liefde behandelt en in hygiënische omstandigheden houdt. Vanwaar dan die negatieve verwachting omtrent hun gezondheid? Wel, helaas worden albinokonijnen vaak gebruikt als proefdier in laboratoria. Hierdoor gaat hun gezondheid snel achteruit en sterven ze jonger dan hun gekleurde soortgenoten. Krijgen ze daarentegen alle goede zorgen die ze verdienen, dan kunnen ze met gemak net zo gezond en oud worden als elk ander konijn!
 
 

Albino-rammelaars zijn onvruchtbaar: FOUT!

Kwatongen beweren weleens dat je de mannetjes van albinokonijnen niet hoeft te castreren, omdat ze niet in staat tot voortplanting zouden zijn. Die fout maak je maar beter niet, want voor je het weet, zit je met een ‘oepsnestje’! Albino-rammetjes kunnen namelijk net zo goed nageslacht op de wereld helpen zetten als om het even welk ander konijn. Door een complex samenspel van genen bestaat de kans trouwens dat dit een bundeltje spierwitte babykonijnen oplevert.