Beroemde figuren uit de geschiedenis worden vaak vereeuwigd in allerhande gedenktekens, memorials of straatnamen. Maar ook onze dieren verdienen weleens een standbeeld, toch? Het urinerende hondje ‘Het Zinneke’ in Brussel – in de volksmond 'Zinneke Pis' genoemd, als antwoord op Manneken Pis – is daar een ludiek voorbeeld van. Maar er bestaan ook standbeelden van dieren waar veel meer betekenis achter schuilgaat. De Beestig-redactie vertrok op een virtuele reis rond de wereld en keerde terug met een selectie van de leukste beestenbeelden op publieke plaatsen!

 
1. Het paard van Da Vinci in Milaan

’s Werelds grootste standbeeld van een paard, dat zou het worden. Toen Leonardo Da Vinci in opdracht van de hertog van Milaan aan dit meesterwerk begon, had hij vast niet kunnen voorspellen dat hij er bijna zeventien jaar zoet mee zou zijn. Jammer genoeg kunnen we het originele kunstwerk vandaag niet meer bewonderen. Toen Franse troepen in 1499 Da Vinci’s atelier in Milaan binnenvielen – nog vóór hij het beeld in brons kon gieten – zagen de soldaten in dat kolossale paard immers het ideale doelwit om hun boogschietkunsten op te oefenen. 
 
Het acht meter hoge beeld uit klei raakte ernstig beschadigd en verkommerde nadien doordat het buiten in de regen en de vorst bleef staan. En dat allemaal na jarenlange studies van de anatomie van het paard en de technische uitvoering van dit enorme kunstwerk ... Da Vinci vond de moed en de tijd niet meer om er opnieuw aan te beginnen, maar gelukkig werden er wereldwijd wel verschillende replica’s gemaakt van ‘Leonardo’s paard’. Zo’n 500 jaar na Da Vinci’s dood voerde de Japans-Amerikaanse beeldhouwster Nina Akamu zijn plannen alsnog uit en onthulde in 1999 haar versie van de bronzen sculptuur van Da Vinci’s paard in Milaan.
Standbeeld van het paard van Leonardo Da Vinci in Milaan
Da Vinci kon zijn meesterwerk niet meer zelf aanschouwen, maar dankzij deze bronzen replica kunnen wij dat 500 jaar na zijn dood gelukkig wél

2. De stadsmuzikanten in Bremen

Op het marktplein aan het stadhuis van de Duitse stad Bremen staat een standbeeld dat al wie is opgegroeid met de sprookjes van Grimm meteen zal herkennen. Het is een soort piramide van dieren, in brons gegoten, met onderaan de ezel, daarbovenop de hond, dan de kat en tot slot de haan. Je kent ze wel, het zijn de Bremer stadsmuzikanten! Vier dieren die op het punt staan door hun eigenaars een kopje kleiner gemaakt te worden en elkaar tijdens hun vlucht naar Bremen vinden in hun ambitie om samen muziek te maken. Lang verhaal kort: door slim samen te werken, slaagt het dierengezelschap erin een groep rovers te verjagen uit een huis, waar de vier vrienden nog lang en gelukkig leven. 
 
Wie dit standbeeld van Gerhard Marcks in levenden lijve ziet, merkt meteen op dat de voorbenen van de ezel mooi glanzen. Daar zit het bijgeloof van de Bremenaren voor iets tussen: als je de ezel aan zijn beide voorpoten vastgrijpt, gaat je wens in vervulling! Een alternatieve versie van dit standbeeld vind je trouwens ook in de Efteling, op het Anton Pieckplein.
Standbeeld Bremer stadsmuzikanten
De ezel, de hond, de kat en de haan trekken naar Bremen met muzikale ambities

3. De hond Dżok in Krakau

Dankzij de Poolse dierenbescherming en een aantal BP’s – of Bekende Polen – prijkt er sinds 2001 een standbeeld van een hond in Krakau, in de buurt van het Wawelkasteel. Omkranst door twee grote, gespreide mensenhanden steekt het dier in een poging tot toenadering zijn linkervoorpoot naar voren. De inwoners van de stad zijn dol op het standbeeld, want het verbeeldt zoveel meer dan enkel de trouwe band tussen mens en dier. De zwarte hond Dżok is namelijk een ware beroemdheid in de Poolse stad. 
 
Na het overlijden van zijn baasje zat hij een jaar lang tevergeefs te wachten op diens terugkeer, wat de inwoners zo ontroerde dat ze hem dagelijks eten kwamen brengen. Jammer genoeg kwam het beestje ongelukkig aan zijn einde, toen hij na het heengaan van zijn nieuwe eigenaar weer op zwerftocht ging en door een trein werd gegrepen. Een mooi eerbetoon, kortom, dit bijzondere standbeeld van een bijzondere hond. Leuk weetje: het standbeeld werd ingehuldigd door … een Duitse herder!
Standbeeld van hond Dżok in Krakau
Hond Dżok bleef een jaar lang tevergeefs wachten op zijn overleden baasje - © Kasia

4. King Puck in Killorglin

Een geit met een kroon ... Welk gek verhaal zit er achter dit standbeeld verborgen? Elk jaar brengen de inwoners van het Ierse plaatsje Killorglin een wilde geit uit de heuvels mee naar de stad en kronen ze hem tot koning tijdens het jaarlijkse Puck Fair, een van de oudste en tegelijk meest bizarre straatfestivals van Ierland. De legende wil dat een kudde wilde geiten door de stad stormde, om de inwoners te waarschuwen voor het naderende leger van de meedogenloze Engelse dictator Cromwell tijdens de Ierse Confederale Oorlogen in de 17de eeuw. 
 
Tijdens het festival, dat elk jaar doorgaat van 10 tot en met 12 augustus, mag een meisje uit de lokale basisschool als eerbetoon een kroon op het hoofd van de uitverkoren geit zetten. Voor de geit in kwestie is er niet zoveel aan, want zij moet de festiviteiten drie dagen lang volgen vanuit een kleine kooi op een platform. Gelukkig wordt het inmiddels koninklijke dier nadien weer vrijgelaten in de bergen! De naam van het festival is trouwens afgeleid van poc, het Ierse woord voor een mannelijke geit.
Standbeeld King Puck in Killorglin
Elk jaar wordt een wilde geit tot koning gekroond tijdens het Puck Fair-straatfestival in het Ierse plaatsje Killorglin

5. Mrs. Chippy in Wellington

Voor jouw eigen huiskat is een ommetje naar de keuken en terug misschien al het hoogtepunt van de dag, maar sommige fijnbesnorde viervoeters leiden toch een iets avontuurlijker leven. Zo mocht Mrs. Chippy, een getijgerde kater, zij aan zij met ontdekkingsreiziger Sir Ernest Shackleton mee op expeditie naar Antarctica in 1914. Eigenlijk was het de kat van Harry ‘Chippy’ McNish, de meester-timmerman aan boord. Zijn nogal vrouwelijk klinkende naam heeft de kater te danken aan het feit dat hij zijn baasje overal blindelings volgde op het dek, als een bezorgde echtgenote. Pas een maand na het uitvaren ontdekte de bemanning dat Mrs. Chippy eigenlijk een Mr. was! Elegantie was hem echter niet vreemd, want zelfs tijdens woeste stormen zagen ze hem regelmatig onverstoord over de smalle reling van het schip trippelen. 
 
Toch liep het één keertje mis … Maar gelukkig was de crew zo gek op Mrs. Chippy, dat het schip instant rechtsomkeert maakte toen hij in het water belandde. Jammer genoeg vond Shackleton de zorg voor Mrs. Chippy niet langer te verantwoorden toen het schip vast kwam te zitten in het pakijs. Hij schoot de kat en drie sledehonden dood om de levens van zijn crewleden te kunnen redden – een misdaad die timmerman McNish hem nooit heeft vergeven. Pas vele jaren na zijn dood in Wellington in 1930 kreeg de man bij wijze van troost een gedenkteken op zijn graf: een bronzen standbeeldje op ware grootte van zijn geliefde kater.
Standbeeld van Mrs. Chippy
Mrs. Chippy was eigenlijk een kater - © Bryan Kiechle
De kat mocht mee op expeditie naar Antarctica in 1914

Deel dit artikel

Aanbevolen artikelen