Beestig

 
Wie is Yves?

Een pakjesbezorger die enthousiast onthaald wordt door de hond des huizes? Op de Beestig-redactie moesten we er niet lang naar zoeken. We kregen na een oproepje al snel de melding dat iemand op de Amerikaanse Facebookpagina ‘UPS Dogs’ een koerier uit het verre België had gespot!
 
Yves Claes werkt sinds 4,5 jaar voor koerierdienst UPS bij onderaannemer Van Der Velde Sprinter & Colli Service. Als gedreven werknemer struinde hij op een dag het internet af op zoek naar informatie over UPS en kwam zo op de bewuste Facebookpagina van zijn collega’s uit de Verenigde Staten terecht. Het concept om honden bij een levering met een koekje te verwennen, vond hij meteen een geweldig idee – een trend die hij graag in België wou doortrekken. Sindsdien vertrekt hij nooit op ronde zonder een goed gevulde ‘doggy treat bag’, gemaakt uit een oude scannerhouder van UPS.

Pakje voor het baasje, snoepje voor het hondje

“Thuis hebben we altijd honden gehad”, vertelt Yves, wanneer we polsen naar de herkomst van zijn liefde voor de harige viervoeters. “Ze zijn zo trouw en slim, en geven enorm veel liefde. Toen ik de ‘UPS Dogs’-pagina ontdekte, dacht ik meteen: ik heb ook best veel honden op mijn route. Als het baasje een pakje krijgt, mag de hond toch ook wel een koekje hebben? Dan zien ze mijn busje zeker en vast graag stoppen.”
 
Hondensnoepjes koopt Yves bij een lokale handelaar op zijn route. De stokjes met kippen- en vooral eendensmaak zijn enorm populair bij zijn vaste clientèle. “Weet je wat leuk zou zijn?” aldus Yves. “Mocht er iemand zelf koekjes kunnen maken met het logo van UPS erop. Een persoonlijke touch!” (lacht) Hij probeert zijn collega’s alleszins te overtuigen om zijn voorbeeld te volgen. “Het maakt de job eens zo fijn. Wanneer je een hond blij kan maken met een snoepje, valt de druk toch even van je schouders. En volgens mij vinden de baasjes het ook wel een leuk idee dat je aan hun huisdier denkt.”
 
 

Blaffende honden bijten niet

Klopt het beeld dat je als pakjesbezorger niet altijd even hartelijk wordt verwelkomd door honden? “Ik heb het wel eens meegemaakt dat er een hond op mij af kwam gestormd”, herinnert Yves zich. “Toen ik aanbelde, zaten ze met z’n tweeën te blaffen achter het raam aan de voordeur – een husky en een American Staffordshire terriër. De eigenaar bracht hen eerst naar de living voor hij kwam opendoen, maar door de tocht waaide de deur van de woonkamer weer open. De stafford kwam in volle vaart op mij afgelopen en botste tegen mijn been op. Terwijl de eigenaar zijn hond probeerde te vatten, bleef ik rustig staan en bewaarde ik mijn kalmte. Gelukkig, want het had best wel eens erger kunnen aflopen!”

Vertrouwen winnen met geduld … en een koekje

Soms maken de honden eerst veel lawaai wanneer die vreemde man hun terrein betreedt, maar eens ze in de gaten hebben dat Yves het goed met hen meent, smelt het ijs al snel. “Op mijn ronde zit ook een Mechelse herder. Toen ik er de eerste keer ging aanbellen, blafte hij onophoudelijk en liet hij ook zijn tanden zien. Via de parlofoon zei een vriendelijke dame: ‘Ik kom eraan, ik doe de poort alvast open’. Euh … en die hond dan?! Maar zodra de poort openging, liet de Mechelaar zich van haar zachtste kant zien: ze kwam meteen naar me toe om te knuffelen, een koekje te krijgen en even met haar stok te spelen. Sindsdien gaat het altijd zo wanneer ik daar kom leveren.”
 
Ondertussen zijn de meeste honden op Yves’ ronde wel vertrouwd met hem. Sommige herkennen zelfs het geluid van zijn busje al als hij aankomt. En als het eerste contact wat stroef verloopt, ziet Yves het als een uitdaging om langzaam maar zeker het vertrouwen van zo’n achterdochtige viervoeter te winnen. “Zo heb je bijvoorbeeld Indy, een hondje dat uit Roemenië werd geadopteerd. In het begin was ze erg wantrouwig, maar met veel geduld en een koekje bij elke levering ben ik nu al zover gekomen dat ik haar mag strelen. Een hartverwarmend gevoel!”

Vriend van álle honden

Of Yves een favoriete hond heeft op zijn ronde? “Goh, er zijn er zoveel …”, mijmert hij. “Maar als ik één adres moet kiezen, dan is het wel bij weimaraners Josh en Corona – best een toepasselijke naam nu. In maart 2020, toen wij pas met Covid-19 geconfronteerd werden, kreeg Corona puppy’s. De eigenaars waren zelf verbaasd dat ze mij tot bij haar nestje liet komen. Ze vertrouwde mij voor de volle honderd procent, dat is toch best speciaal, nee? Eén pupje, Stella, hebben ze zelf gehouden en een meisje dat bij hen helpt in de paardenstallen nam er ook eentje, die de naam Baileys kreeg. Telkens ik er kom leveren, komen de honden al van ver aangelopen, en soms springen ze zelfs in mijn bus. Josh is al gesignaleerd op de bestuurderszetel!” (lacht)

“En dan heb je Turbo, een vijftien jaar oude Amerikaanse stafford, die bij een garagist vrij rondloopt. Zelfs als ze mij ziet leveren bij de bedrijven ernaast, komt ze eraan voor een koekje. Ze is wel heel beleefd: ze gaat steeds netjes zitten en heft haar voorste pootjes op.” Dus ook honden wiens baasje geen pakje besteld hebben, kunnen rekenen op Yves’ goodwill? “Ja hoor! Vaak zit er bijvoorbeeld een mooie, witte akita inu al kwispelend voor zijn huis te wachten met z’n speeltje, wanneer ik in de straat passeer om te leveren. Daar kan ik niet aan weerstaan … Dus dan stop ik altijd even om hem een koekje te geven.”

Bekende viervoeters

Een job waarbij hij zijn liefde voor honden – én de beestjes zelf – elke dag kan voeden, voor Yves kan het simpelweg niet beter. Of staat er nog een wens op zijn bucketlist? “Wel, ik ben een grote Rode Duivels-fan. Dus stiekem droom ik er wel van om eens met een Rode Duivel en zijn hond op de foto te mogen … en hen een koekje te bezorgen, uiteraard.” (knipoogt) 
 
Met tennisster Elise Mertens heeft Yves trouwens een hele grote hondenliefhebster in zijn adressenbestand staan. “Zij is enorm begaan met honden en adopteert ze dan ook, echt top van haar. Ik heb nog niet de kans gekregen om al haar hondjes een koekje te geven, maar het staat op mijn to-dolijstje!” Dat klinkt als een haalbare droom, niet? We wensen het Yves alvast van harte toe!