Beestig

1. Hijgen van tevredenheid

Een blije hond herken je aan zijn open blik, zijn ontspannen oren en staart, zijn licht geopende mond en zijn tong die een eindje naar buiten hangt. Je zou zelfs kunnen zeggen dat hij glimlacht – al is dat vooral iets wat wij mensen er graag van maken. Als je hond zich op zijn gemak voelt en geniet van de aandacht die je hem geeft, bijvoorbeeld tijdens het spelen, dan zal hij korte, hevige hijggeluiden uitstoten om dat duidelijk te maken. 
 
Roep je hem even tot de orde of hoort hij geritsel in de struiken dat zijn aandacht vereist? Dan gaat de tong naar binnen en de mond enkele tellen dicht, zodat hij zich kan concentreren. Is de kust weer veilig? Dan zal zijn gezicht weer ontspannen en gaat zijn bek weer een stukje open om rustig verder te ademen of te hijgen. Perfect normaal! Meer zelfs: het is een teken dat je hond zich helemaal ‘hond’ voelt. 

2. Hijgen tegen de warmte

Wanneer wij het te warm hebben, dan trekken we gewoon een laagje uit of we zetten een raam open. Een hond kan dat jammer genoeg niet en bovendien draagt hij zijn warme vacht zomer en winter met zich mee. Zweten doet hij grotendeels via zijn voetzolen, die slechts een klein percentage van zijn totale lichaamsoppervlak uitmaken. Veel overtollige warmte kan hij op die manier dan ook niet kwijtraken. De oplossing? Open met die bek en hijgen maar! Niet alleen laat hij op die manier frisse lucht door zijn lichaam circuleren, maar met z’n mond open kan je hond ook zijn speeksel laten verdampen, wat voor extra verkoeling zorgt. Hijgen als de ultieme airco, dus!
 
Een hond die niet kan hijgen – bijvoorbeeld wanneer hij een muilkorf draagt terwijl hij zware fysieke inspanningen levert – kan oververhit raken en dat is absoluut niet zonder risico. Je kan zo’n hitteshock bij honden herkennen aan een versnelde hartslag, een glazige blik, overmatig kwijlen en braken. Stijgt de lichaamstemperatuur van je hond boven de 40 graden Celsius, dan moet je zo snel mogelijk actie ondernemen!

3. Hijgen door stress of angst

Honden kennen verschillende manieren om duidelijk te maken dat ze ergens last van hebben of niet op hun gemak zijn. In stresserende situaties, bijvoorbeeld bij een bezoekje aan de dierenarts of tijdens een onweer, proberen ze met allerlei signalen, waaronder hijgen, aan jou duidelijk te maken dat ze liefst zo snel mogelijk weg willen. Omdat hijgen ook een teken van tevredenheid kan zijn, is het belangrijk dat je ook die andere signalen goed en snel kan herkennen.
 
Zie je dat de lichaamshouding van je hond gespannen is, dat hij zijn oren platlegt, zijn staart tussen de poten steekt en voortdurend probeert weg te kijken of in een hoekje te kruipen? Dan is het hijgen duidelijk een teken van stress of angst. Ook met overmatig geeuwen of aan de neus likken, maakt je hond duidelijk dat hij de situatie maar niks vindt. Hij kan ook beginnen hijgen wanneer de stressfactor al uit het gezicht of gehoor verdwenen is, en is dan vaak een teken van ontlading. Probeer je hond in dit geval zo goed mogelijk gerust te stellen en zorg voor een speeltje of wat snacks die voor de nodige afleiding kunnen zorgen.

4. Hijgen door een medisch probleem

Honden hijgen nooit 24 uur aan een stuk. Is dat wel het geval, en neemt zowel de frequentie als de intensiteit van het hijgen snel toe, dan is er duidelijk meer aan de hand. Plots veelvuldig en voortdurend hijgen kan wijzen op een allergische reactie, een vergiftiging, een long- of hartaandoening, de ziekte van Cushing of fysiek ongemak elders in het lichaam. Wanneer je hond door long- of hartfalen onvoldoende zuurstof in zijn bloed heeft, kan je dit ook zien aan de kleur van zijn tong, die dan blauw kleurt.
 
Wil je weten wanneer de intensiteit van het hijgen abnormaal en een reden tot ongerustheid is? Dan ben je best zo goed mogelijk op de hoogte van het normale hijggedrag van je hond. Neem er dus gerust eens een timer bij op een rustig moment. De meeste honden ademen zo’n tien tot dertig keer per minuut, afhankelijk van hun lichaamsgrootte. Ademt je hond opmerkelijk vaker en heviger in en uit, en gedraagt hij zich bovendien erg rusteloos of heeft hij een verminderde eetlust? Dan is het dringend tijd om naar de dierenarts te vertrekken.

5. Hijgen door een te korte snuit

Hondenrassen die gekweekt werden omwille van hun korte snuit, zoals de Franse en Engelse bulldog, de mopshond en de pekinees, zien er misschien erg schattig uit, maar achter dat platte snuitje gaat heel wat dierenleed schuil. Door de misvormingen van hun schedel krijgen ze last van het ‘Brachycefaal Obstructief Syndroom’, wat gekenmerkt wordt door te smalle neusgaten, een te smalle luchtpijp en een te lang, zacht gehemelte. Dit zorgt ervoor dat de honden ernstige ademhalingsmoeilijkheden krijgen en bovendien veel vatbaarder zijn voor aandoeningen aan het ademhalingsstelsel. 
 
Om voldoende zuurstof binnen te krijgen, moeten ze een enorme krachtinspanning leveren, wat gepaard gaat met veel en zwaar hijgen. Ze zijn dan ook heel snel buiten adem bij de minste fysieke activiteit. Het vergt niet veel fantasie om je in te beelden hoe zwaar het leven moet zijn voor zo’n hondje met een te korte snuit …  Wil je meer te weten komen over deze problematiek, lees dan zeker dit artikel!