Beestig

Oorsprong – waar komt de Hollandse herder vandaan?

De Hollandse herder waarde reeds in de negentiende eeuw rond op Nederlandse schapenweides. Daar hielp hij bij het hoeden en bewaken van kuddes schapen, terwijl hij op de boerderij met verve het erf bewaakte. 

Met het verdwijnen van heel wat schaapskuddes verloor de Hollandse herder zijn functie, maar gelukkig hielden enkele liefhebbers het ras in stand. Er ontstond een hernieuwde interesse voor dit moedige hondenras vanuit o.a. het leger, het politiekorps en de douane. 

Uiterlijk – hoe herken je een Hollandse herder? 

De Hollandse herder is een middelgrote hond met een gespierd lichaam en dito borstkas. Hij heeft een spitse kop, met een rustige overgang tussen zijn schedel en zijn snuit. De oren van de Hollandse herder zijn driehoekig en staan rechtop op zijn hoofd. 

Dit hondenras heeft drie verschillende vachtsoorten: korthaar, langhaar en ruwhaar. De kortharige Hollandse herder zou iets uitdagender zijn om op te voeden dan de andere varianten. Toegestane vachtkleuren zijn zilvergestroomd en goudgestroomd; bij de ruwharen mag de vacht ook blauwgrijs of peper-en-zout zijn. Een zwart masker heeft de voorkeur en de neus is altijd zwart. 
 
 

Grootte en gewicht – hoe groot en zwaar wordt de Hollandse herder?

Een Hollandse herder reu bereikt een schouderhoogte tussen 57 en 62 centimeter, terwijl een teefje slechts 55 à 60 centimeter groot wordt. De reuen wegen gemiddeld 28 kilogram, terwijl teven rond de 23 kilogram wegen. 

Karakter en opvoeding – de Hollandse herder is een intelligente hond

Zoals je al kon lezen, is de Hollandse herder een erg actieve hond. Dat maakt dat je hem voldoende uitdaging moet geven, zowel op fysiek als mentaal vlak. Tenminste, als je niet wil dat hij zelf zijn eigen bezigheden gaat uitkiezen. Als fysieke uitdaging kan je beginnen met wandelingen, fietstochten en spelletjes, maar ook hondensporten en zwemuitstappen zijn een goede uitlaatklep voor de Hollandse herder. Als mentale uitdaging kan je dan weer kiezen om je hond trucjes aan te leren of hondenpuzzels te laten maken. Trap niet in de val om je Hollandse herder te proberen uitputten: dat lukt je vermoedelijk niet. Hoe meer je hem laat bewegen, hoe meer beweging hij gaat verwachten. Zoek een goed evenwicht tussen actie en rust, waar jullie je beide goed bij voelen. 

De Hollandse herder is daarnaast een erg mensgerichte hond. Hij houdt ervan om ganse dagen samen te werken met zijn baasje, wat maakt dat hij erg geschikt is voor hondenjobs zoals reddingswerk, speurwerk en bewakingsopdrachten. Gezelschapshonden kunnen dan weer hun ei kwijt in bijvoorbeeld canicross, doggydance of agility. Dit type hond is waaks en meent het wanneer hij indringers in het vizier krijgt. Hij staat onvoorwaardelijk aan de kant van zijn gezin en treedt doortastend op bij onraad. De Hollandse herder kan vreedzaam samenleven met kinderen, die hij als deel van het gezin ziet. Het is wel belangrijk dat kinderen én de honden de juiste omgangsregels kennen, dit ras laat niet zomaar over zich heen lopen. Hou dan ook altijd een oogje in het zeil en wees extra alert wanneer er vriendjes over de vloer komen: soms triggeren snel lopende beentjes het hoedersinstinct van een herdershond! 

Dit hondenras heeft nood aan een duidelijke en consequente opvoeding. Dat hoeft allerminst gepaard te gaan met schreeuwen of fysiek geweld, wel is het belangrijk dat iedereen in het gezin dezelfde regels hanteert. De Hollandse herder is werkwillig, maar zal er de brui aan geven wanneer er op een té saaie manier getraind wordt. Ook al moet je duidelijke regels hanteren, straffen werkt allerminst goed om ongewenst gedrag af te leren. Beter is het om je te focussen op wat wél goed gaat en je hond alternatieven te geven voor gedrag dat je minder graag hebt. De Hollandse herder houdt wel van een schouderklopje en is dus zeker bereid om met jou samen te werken in harmonie. 

Als je je Hollandse herder vanaf een jonge leeftijd goed socialiseert, leert hij goed omgaan met de meeste zaken. Omwille van zijn hoge jachtinstinct, is het belangrijk om hem van jongs af te laten wennen aan bijvoorbeeld katten. Bezoekers die door de eigenaars aanvaard worden, zal ook de Hollandse herder in zijn hart sluiten. Ook met andere honden vormt dit ras meestal een goed team. 

Voeding en verzorging – welke verzorging heeft een Hollandse herder nodig? 

De kort- en langharige Hollandse herder zijn tevreden met niet meer dan een wekelijkse borstelbeurt - misschien eentje extra tijdens de rui. De ruwharige herdershond moet om de paar maanden geplukt worden in het trimsalon. Een wasbeurt is meestal overbodig, tenzij je hond het echt té bont heeft gemaakt. 

Ook de oren van de hond moeten elke dag gecontroleerd worden. Als er vuil achterblijft in de oorschelpen, is hij namelijk erg gevoelig voor oorontstekingen. Je maakt het oor best schoon met wattenschijfjes en wat lauw water. Vooral bij de ruwharige en langharige herdershond is het interessant om de lange haren in de oren weg te knippen, zodat er voldoende luchtcirculatie in het oor mogelijk is. 
 
 

Gezondheid en levensverwachting – voor welke kwaaltjes en ziektes is de Hollandse herder vatbaar?

De Hollandse herdershond is een vrij gezond hondenras dat gemiddeld twaalf jaar oud wordt. Af en toe wordt het ras helaas geplaagd door de gewrichtsaandoeningen heup- en elleboogdysplasie. Bij beide aandoeningen passen de verschillende onderdelen van het gewricht niet goed in elkaar, waardoor er bij het bewegen artrose ontstaat. Daardoor heeft de hond erg veel pijn, wat kan leiden tot kreupelheid. De Hollandse herder is hier des te gevoeliger voor, omdat hij een groter type hond is dat behoorlijk graag beweegt. Door enkele te fokken met gezonde ouderdieren (dat kan je nakijken met een röntgenfoto), het bewegingsregime van je jonge hond aan te passen en te voorkomen dat je hond al te veel trappen loopt en springt, kan je de risico’s drastisch beperken. 

Waarop moet je letten bij het kiezen van een Hollandse herder?

Bezint eer ge begint: kan je eerlijk zeggen dat een Hollandse herder écht bij jou past? Kan je tegemoetkomen aan zijn torenhoge bewegingsbehoefte? Heb je voldoende ervaring om zijn opvoeding in goede banen te leiden? En ben je van plan je vrije tijd te wijden aan een intensieve carrière in de hondensport? Overdenk ook of je een hond uit een werk- dan wel showlijn in huis wilt. Die eerste zijn echte energiebommen die nerveus kunnen overkomen wanneer ze niet aan het werk gezet worden. Vraag aan een fokker altijd naar het karakter van de ouderdieren en de eisen die je toekomstige pup aan jou zou stellen. 

Daarnaast zijn er nog enkele zaken waar je op moet letten als je een fokker bezoekt: 
 

• Let op de moederhond. Hoe gedraagt ze zich? Is ze té waaks of eerder sociaal? Komt ze je enthousiast begroeten wanneer de fokker zijn goedkeuring uitspreekt? Een goede ervaring in het nest levert later stabielere pups op.
   
• Als een fokker meer dan twee nestjes tegelijkertijd heeft, kan hij niet voldoende tijd besteden aan de socialisatie van elke pup. In dat geval zoek je dus beter verder. Zo’n fokker is bovendien vaak een broodfokker, wat betekent dat hij vooral aandacht besteedt aan het geld in plaats van aan de gezondheid van de dieren.
   
• Hoe zit het met de leefomstandigheden? Hebben de pups genoeg ruimte om rond te lopen? Hebben ze propere eet- en drinkbakjes? Leven ze mee in het gezin en maken ze kennis met het reilen en zeilen in huis?
   
• Hoe zit het met de medische testresultaten van de ouderdieren?
   
• Als je overgaat tot aankoop is de hond gechipt, gevaccineerd, ontwormd en geregistreerd. Bovendien krijg je de officiële stamboom mee. 

 
Overweeg ook eens om een bezoekje aan het asiel te brengen. Er zijn verschillende voordelen verbonden aan adoptie: de honden zijn vaak al zindelijk, hun karakter is gekend en hun dankbaarheid is niet te evenaren. 

 
 
Andere Nederlandse hondenrassen

• Markiesje: net als de Hollandse herder is het markiesje een enorm actieve hond, maar dan in een handzamer formaat van gemiddeld 7 kg. Met een markiesje kan je je mannetje staan in diverse hondensporten, maar het is een pak minder veeleisend qua opvoeding dan de Hollandse herder.
   
• Schapendoes: ook de schapendoes is een herder met Nederlandse roots, maar zijn nood aan actie ligt een stuk lager dan die van de Hollandse herdershond. Tegen een lange wandeling zal hij nooit nee zeggen, maar die mag gerust eens een dag wat korter zijn. De vachtverzorging van de langharige schapendoes is dan weer wat intensiever. 
   
• Kooikerhondje: dit is een door en door Nederlands ras, dat zijn oorsprong vindt in de eendenjacht. Vandaag is het slimme en actieve kooikerhondje een kei in hondensporten en zit hij altijd klaar voor een nieuwe uitdaging. Ondanks zijn temperamentvolle karakter kan je dit hondje makkelijk vanalles aanleren, als je maar consequent bent en stevig in je schoenen staat.