Beestig

Oorsprong – waar komt de groenendaeler vandaan?

De groenendaeler is één van de vier variëteiten van de Belgische herdershond. Gedurende lange tijd was dit ras voornamelijk de rechterhand van schaapherders en boeren en in 1891 besloot dierenarts Prof. Dr. Reul de Belgische Herdershonden Club op te richten. Een jaar later werd ook de originele rasstandaard opgesteld en organiseerde men de eerste tentoonstelling voor Belgische herders. Aanvankelijk werden er drie verschillende types onderscheiden - een kortharige, een langharige en een ruwharige variëteit. 
 
De eigenaar van het hotel ‘Chateau de Groenendael’ nabij Brussel bezat verschillende Belgische herdershonden waarmee hij regelmatig deelnam aan tentoonstellingen. Met een van zijn honden, de zwarte, langharige Petite, behaalde hij meermaals een eerste plaats.  Niet veel later besloot hij daarom Petite te kruisen met een andere zwarte herdershond. De puppy’s die hieruit voortkwamen, hadden allemaal een zwarte, lange vacht en vormden sinds eind jaren vijftig de vierde variant van de Belgische herdershond. Met andere woorden: de groenendaeler, vernoemd naar het hotel van zijn originele fokker, was geboren. 
 

Uiterlijk –  hoe herken je een groenendaeler? 

Je kan de groenendaeler herkennen aan zijn vierkante lichaamsbouw en lange, zwartharige vacht. Onder die vacht bevindt zich een dikke, wollige ondervacht die de hond beschermt tegen verschillende weersomstandigheden. Een groenendaeler is liefst volledig zwart, al wordt een beetje wit op de tenen of borstkas toegelaten. De vacht bestaat over het algemeen uit lange haren, maar kan per lichaamsdeel van lengte verschillen. Zo zijn de borst en hals bedekt met een zeer dikke, lange ‘halskraag’. Ook de dijen en staart zijn overvloedig behaard en vormen de ‘broek’. Op het hoofd, de oren en de ledematen daarentegen is de vacht eerder kort. Enkel de achterkant van de bovenbenen is bedekt met ‘franjes’. De groenendaeler heeft een hoog gedragen hoofd met amandelvormige, bruine ogen en twee relatief kleine, rechtopstaande oren.  
 
 

Grootte en gewicht – hoe groot en zwaar wordt de groenendaeler?

Volgens de rasstandaard is een reu idealiter 62 centimeter, en een teefje 58 centimeter groot, al mogen honden daar enkele centimeters van afwijken. Vrouwelijke groenendaelers wegen gemiddeld tussen 20 en 25 kilogram. Reuen zijn met hun gemiddelde gewicht van 25 à 30 kilogram een stukje zwaarder. 

Karakter en opvoeding – de groenendaeler is een ijverige hond 

De groenendaeler heeft het karakter van een echte herdershond: ijverig, moedig en ongelooflijk intelligent. Daarnaast is het een trouw en gevoelig dier dat erg geniet van menselijke aandacht. Dit ras vindt het niet leuk om ganse dagen binnen te zitten en op de bank te hangen. Hij wil zoveel mogelijk rennen, spelen en springen! Je moet dus dagelijks een stevige wandeling met hem maken en hem liefst ook op andere manieren uitdagen. Dat maakt de groenendaeler ideaal voor verschillende hondensporten zoals flyball, agility of schapendrijven. Daarnaast heeft de groenendaeler de juiste erfelijke aanleg om het goed te doen in alle onderdelen van de ringsport: hij is een gedreven pakwerkhond, blinkt uit in gehoorzaamheid en kan speuren als de beste. Een groenendaeler met de juiste hobby’s en voldoende beweging gedraagt zich rustig in huis. 
 
Net zoals de meeste honden is de groenendaeler niet graag lang alleen. Ben je niet voldoende met hem bezig, dan zal hij zich al snel vervelen en allerlei kattenkwaad uithalen. De groenendaeler houdt van zijn gezin en kan goed samenleven met kinderen als hij daar van jongs af positieve ervaringen mee opbouwt. Hou er wel rekening mee dat deze hond een aangeboren aanleg heeft om zijn huis en gezin te bewaken. Laat kinderen en honden nooit met elkaar alleen en wees extra alert wanneer er vriendjes komen spelen. Wanneer het spel van de kinderen er ruw aan toe gaat, bestaat de mogelijkheid dat deze vlijtige waakhond het ‘wil gaan regelen’. Door zijn waakse karakter kan je er trouwens zeker van zijn dat vreemde mensen met argwaan bekeken worden wanneer ze je huis of tuin willen betreden. Het zijn dan ook geen allemansvrienden, maar zijn wel oprecht blij wanneer een ‘vriend des huizes’ komt aankloppen. 
 
Net zoals de andere Belgische herdershonden is de groenendaeler een intelligente hond met een enorme ‘will to please’. Dat wil zeggen dat hij relatief makkelijk te trainen is en snel nieuwe dingen leert. Mispak je echter niet aan zijn stoere uiterlijk: de groenendaeler is gevoeliger dan je denkt. Met een zachte, doch consequente aanpak bereik je bij deze honden het meest.

Voeding en verzorging – welke verzorging heeft een groenendaeler nodig? 

Zoals eerder vermeld, heeft de groenendaeler een dubbele vacht die tijdens de ruiperiode stevig kan verharen. Toch is het niet nodig om de vacht overmatig te borstelen, want dat beschadigt de ondervacht. Beperk de vachtverzorging tot wanneer het nodig is: ruwweg eenmaal per week en misschien wat vaker tijdens het ruien. Gecastreerde groenendaelers hebben vaak wel meer aanleg tot klitvorming, waardoor je bij hen wat korter op de bal moet spelen. Af en toe een bezoekje aan het trimsalon kan nodig zijn om de vacht te ontwollen. 
 
Vergeet je de nagels niet regelmatig na te kijken en zorg je voor het gebit van je hond? Het is heel belangrijk om de tanden van je hond goed te verzorgen zodat er geen gebitsproblemen ontstaan. Begin van jongs af aan met het poetsen van zijn tanden en geef hem regelmatig tandverzorgend kauwmateriaal. Ben je niet zeker of jouw groenendaeler een gezond gebit heeft? Ruik eens aan zijn adem en bekijk het tandvlees van dichterbij. Ruikt zijn adem onfris of is het tandvlees rood en gezwollen? Dan is er hoogstwaarschijnlijk iets aan de hand.  
 
 

Gezondheid en levensverwachting – voor welke kwaaltjes en ziektes is de groenendaeler vatbaar?

De groenendaeler is een sterk ras en loopt slechts een laag risico op genetische aandoeningen. Hij bereikt dan ook een hoge gemiddelde leeftijd van 13 tot 14 jaar oud. In tegenstelling tot andere herdershonden, is de kans op heup- of elleboogdysplasie veel kleiner (maar niet nul). Aandoeningen waarvoor deze hond toch gevoeliger is, zijn onder andere:
 

• Epilepsie: uit zich in aanvallen waarbij de hond buiten bewustzijn is en ongecontroleerde spierkrampen heeft. De ziekte kan meestal goed behandeld worden via verschillende soorten medicatie. Zo kunnen honden met deze aandoening toch een nagenoeg normaal leven leiden.
   
• Maagcarcinoom of maagkanker: tumor aan de wand van de maag die druk uitoefent op de maaginhoud. Dit type kanker verspreidt zich snel naar de lymfeklieren en nadien ook naar de longen en lever. Maagkanker bij honden is vrij zeldzaam en treft voornamelijk oudere honden en reuen. Symptomen van deze aandoening zijn: vermageren, niet meer eten en regelmatig braken met sporen van bloed. De tumor kan via een chirurgische ingreep weggehaald worden en, indien nodig, verder behandeld worden via radiotherapie.

 
  

Waarop moet je letten bij het kiezen van een groenendaeler?

Ben je na het lezen van dit artikel nog steeds overtuigd dat de groenendaeler iets voor jou is? Fantastisch, dan kan de zoektocht naar jouw nieuwe maatje beginnen! Het vinden van de ideale hond voor jouw gezin kan best een hele opgave zijn. Daarom helpen wij je graag op weg met deze checklist.
 

• Denk vooraf na over jouw plannen met het nieuwe gezinslid. Ben je op zoek naar een echte topsporter, een werkhond in hart en nieren? Of wil je vooral een sportief maatje dat zich in het dagelijkse gezinsleven als een vis in het water voelt? Bespreek jouw verwachtingen met een fokker voor je daar op bezoek gaat, want groenendaelers uit zogenaamde ‘werklijnen’ aarden zelden als gezinshond. 
   
• Vind je een fokker die honden fokt geschikt voor jouw doel, dan kan je ter plaatse een bezoekje brengen. Het is belangrijk dat jouw toekomstige huisgenoot opgroeit bij het gezin van de fokker en niet in een aparte ruimte waar ze geen deel uitmaken van het dagelijkse gezinsleven. 
   
• Probeer ook de gezondheid van de pups en de ouderdieren in te schatten. Hebben ze propere oren? Zijn ze te mager of net te dik? Zien hun neus en ogen er schoon en glanzend uit? De medische achtergrond van de pups is van groot belang. De fokker kan jou normaal gezien alle informatie geven over de tests die uitgevoerd zijn bij de ouderdieren om genetische aandoeningen te voorkomen.
   
• De socialisatie van pups is heel erg belangrijk. De eerste weken zijn cruciaal in de verdere opvoeding van het dier. Aangezien een puppy het nest pas na ongeveer acht weken mag verlaten, speelt de fokker een grote rol in de eerste socialisatie van jouw hond. Vraag aan de fokker wat hij allemaal doet met zijn pups en zorg ervoor dat je ook het moederdier te zien krijgt. Haar gedrag verklapt al voor een stukje hoe haar pups in het leven zullen staan.Let op het gedrag van de aanwezige honden. Zijn ze angstig of komen ze naar je toe? Hoe reageren ze op vreemde mensen en geluiden? Een goede fokker heeft trouwens nooit meer dan twee nestjes tegelijkertijd, zodat hij genoeg tijd heeft om alle pups de aandacht te geven die ze verdienen. Let op: koop zeker geen hond bij een broodfokker! De pups zijn vaak ongezond, hebben meer kans op erfelijke aandoeningen en kregen niet de juiste eerste opvoeding. Meer info over hoe je een broodfokker herkent, vind je in deze checklist die we hebben opgesteld!
   
• Heb je de groenendaeler van je dromen gevonden? Super! Na aankoop krijg je het vaccinatieboekje en de officiële stamboom van de hond mee. De pup is bovendien geregistreerd, gechipt, ontwormd en ingeënt. 

 
Zie je het helemaal zitten? Of twijfel je nog over de raskeuze? Vergeet tijdens je zoektocht zeker geen bezoekje te brengen aan het asiel. Heel wat dieren zijn nog steeds op zoek naar een nieuwe thuis en de medewerkers kunnen jou uitstekend begeleiden bij het vinden van een goede match! Ook al zijn puppy’s enorm schattig, een oudere hond brengt ook heel wat voordelen met zich mee. Hij is zindelijk, een groot deel van de opvoeding is al achter de rug, is vaak een pak rustiger en vooral zijn levenslange dankbaarheid zal je hart doen smelten!