Beestig

Oorsprong – waar komt de dobermann vandaan?

Dobermanns ontstonden eind 20ste eeuw in Duitsland en werden vernoemd naar hun eerste fokker, Karl Friedrich Louis Dobermann. De voormalige Duitse deurwaarder was op zoek naar een goede werk- en waakhond en besloot daarom zelf verschillende hondenrassen met elkaar te kruisen. Welke rassen hij precies kruiste, is niet duidelijk, maar hoogstwaarschijnlijk waren dit Duitse pinschers, black en tan terriërs en rottweilers. Dobermanns zijn ondertussen al jarenlang populair als politie-, oorlogs- en waakhond. 
 
Naar traditie werden de staart en oren van deze honden vroeger op jonge leeftijd gecoupeerd. Op een leeftijd van 2 à 3 dagen werd de staart afgeknipt of afgebonden en werden ook de oren praktisch doormidden gesneden om ze spitser te maken en zo het stoere imago van de dobermann kracht bij de zetten. Dat heeft de laatste decennia voor heel wat controverse gezorgd bij dierenliefhebbers en in ons land is het sinds 2006 gelukkig verboden om de oren en staarten van honden te verminken.

 

Uiterlijk – hoe herken je een dobermann?

De dobermann is een slanke maar stevige, gespierde hond met een korte, gladde vacht en vierkante lichaamsbouw. De vacht heeft een zwarte of donkerbruine kleur met lichtbruine/roestrode tan-aftekeningen: onder zijn staart, aan de binnenkant van zijn benen en dijen, op zijn borst en keel, en op zijn wangen en oogleden. De hond heeft twee sprekende, ovaalvormige ogen met een donkere kleur. Een dobermann met een bruine vacht kan ook lichte ogen hebben.
 
Af en toe worden er ook witte, blauwe of isabelkleurige dobermanns geboren, maar zij worden in de meeste landen uitgesloten voor de fok en niet toegelaten op tentoonstellingen.

Grootte en gewicht – hoe groot en zwaar wordt de dobermann?

Dobermanns zijn forse honden met een volwassen gewicht van 40 à 45 kilogram voor een reu, met bijhorende schofthoogte tussen 66 en 72 centimeter. Een teefje weegt meestal tussen de 30 en 35 kilogram en is gemiddeld 61 à 68 centimeter groot.

 

Karakter en opvoeding – de dobermann is een actieve waakhond

Het stoere uiterlijk van de dobermann staat in sterk contrast met zijn zachtaardige innerlijk. Het is een vriendelijke hond die ook geschikt is voor gezinnen met kinderen. Omdat hij zo beschermend is ten opzichte van zijn gezin, is het wel belangrijk je kinderen op een correcte manier met hem te leren omgaan én omgekeerd. Natuurlijk is hier een goede socialisatie ook van belang: honden die van jongs af positieve ervaringen hebben met kinderen, zijn later meer geschikt voor het gezinsleven. Laat evenwel nooit je kinderen alleen met een hond, van eender welk ras. 
 
Dobermanns zijn enorm loyaal en gaan door het vuur voor hun eigenaar. Neem daar hun bijzonder hoge intelligentie bij en je krijgt de ideale waakhond én huisgenoot in één. Wanneer je als eigenaar zegt dat een vreemde bezoeker welkom is, zal de dobermann hier genoegen mee nemen, maar wanneer de eigenaar niet in de buurt is durft hij het heft in eigen handen nemen. Let extra goed op wanneer er kinderen komen spelen: omwille van zijn sterke loyaliteit kan de dobermann wilde spelletjes mogelijk verkeerd interpreteren en tussenbeide komen om ‘zijn’ kids te beschermen! 
 
Honden van dit ras zijn volgzaam en makkelijk te trainen, maar omwille van hun grote, sterke lichaamsbouw is een consequente aanpak vereist. Dat wil niet zeggen dat je dobermanns met een harde hand moet opvoeden, wel dat je duidelijke regels moet opstellen die het hele gezin volgt. 
 
De dobermann heeft veel energie en moet daarom iedere dag minstens één keer uitgebreid worden uitgelaten, naast de kortere uitlaatrondjes. Liefst zijn dit stevige wandelingen of jogsessies waarbij hij zich volledig kan uitleven. Dit ras staat erom bekend soms minder goed te liggen bij vreemde honden en dat gedrag komt vaker voor bij reuen onderling. Naast al die fysieke beweging heeft de dobermann ook voldoende mentale uitdaging nodig. Hij blinkt uit in gehoorzaamheidsoefeningen aan, maar houdt ook van behendigheidstrainingen, trick training, neuswerk en andere dingen waarvoor hij zijn hersenen moet gebruiken. De ultieme sport voor een dobermann is waarschijnlijk het ‘ringwerk’. 

Voeding en verzorging – welke verzorging heeft een dobermann nodig? 

De korte vacht van de dobermann vereist relatief weinig verzorging. Langs de andere kant zullen deze korte haartjes wél overal in je huis opduiken… Je bent dus gewaarschuwd! Een wekelijkse borstelbeurt na het spelen in de modder is dus meer dan voldoende. Verder houd je zijn oren schoon, knip je af en toe zijn nagels bij (als ze niet vanzelf afslijten) en poets je regelmatig zijn tanden. Ja, je leest het goed: je moet ook de tanden van jouw hond poetsen! Doe je dat niet, dan kan dit voor heel wat tandproblemen (herkenbaar aan een onfrisse adem) zorgen. Begin best al op een jonge leeftijd met het tandenpoetsen, zodat je hond dit later makkelijk toelaat. 
 
Iedere hond heeft een ander gewicht en activiteitsniveau waarop zijn dieet afgesteld moet worden. Omdat de dobermann een vrij grote hond met een hoog energiepeil is, geef je hem best twee maaltijden per dag volgens zijn energiebehoeften. Met twee voedermomenten per dag voorkom je dat je hond zich overeet. 

 

Gezondheid en levensverwachting – voor welke kwaaltjes en ziektes is de dobermann vatbaar?

Een dobermann heeft een gemiddelde levensverwachting van 9 jaar. Honden van dit ras lopen een verhoogde kans op een aantal erfelijke aandoeningen en andere ziektes.
 

• Spondylose: aandoening aan de rug die voornamelijk grote hondenrassen treft en waarbij het lichaam abnormaal botweefsel aanmaakt. Dit weefsel verspreidt zich rond de gewrichten, waardoor deze vergroeien en de flexibiliteit van de wervelkolom verdwijnt. De dieren krijgen problemen met het bewegen van hun rug en krijgen in het slechtste geval te maken met een volledige uitval van hun zenuwen door blokkades in het ruggenmerg.

 

• Heupdysplasie: in normale omstandigheden past de kop van het dijbeen perfect in de kom van de heup. Als de heupkom niet diep genoeg of afgeplat is, wordt het gewricht instabiel. De hond kan dan artrose ontwikkelen, wat met veel pijn gepaard gaat.

 

• Cardiomyopathie: de dobermann loopt een grotere kans op cardiomyopathie of hartfalen. Dat is een erfelijke aandoening waarbij de spierwand van het hart heel dun, en het hart zelf heel groot wordt. Omdat de hartspier hierdoor minder goed kan samentrekken, wordt het moeilijker om bloed doorheen het lichaam te pompen.

 

• Wobbler-syndroom: aandoening waarbij de hond wankel op zijn benen staat, ongecoördineerde bewegingen maakt en in sommige gevallen helemaal verlamd raakt. Meestal houdt hij zijn hoofd naar beneden ten gevolge van nekpijn. Het Wobbler-syndroom ontstaat door instabiele nekwervels die voor druk op het ruggenmerg zorgen. Bij dobermanns komt het syndroom meestal voor het eerst tot uiting rond een leeftijd van 2 jaar. Afhankelijk van de ernst van de aandoening, kan men de hond zowel met medicatie als via een chirurgische ingreep behandelen.

 

• Chronische hepatitis: chronische ontsteking van de lever, die uiteindelijk tot leverfalen leidt. Typische symptomen zijn: lusteloosheid, braken, gewichtsverlies, geelzucht en uitdroging. Hepatitis kan behandeld worden met behulp van medicatie.

 

• Narcolepsie: afwijking van het afweersysteem dat tot problemen in het zenuwstelsel leidt. Honden kunnen plots in slaap vallen, de controle over hun ledematen verliezen of zelfs tijdelijk verlamd raken. Meestal is alles na een paar minuten weer in orde, maar een echte behandeling is er momenteel nog niet.

 

• Hernia: scheuren van de tussenwervelschijf als resultaat van slijtage of overbelasting. De kern van de schijf kan zich bijgevolg richting het ruggenmerg verplaatsen en druk op de zenuwen uitoefenen. Honden met een hernia krijgen heftige pijnaanvallen, houden hun hoofd en/of staart omlaag, hebben moeite met plassen en met lopen of kunnen zelfs volledig verlamd zijn aan de (achter)poten. Afhankelijk van de plaats van de hernia, kunnen de symptomen verschillen.

 
Dobermanns kunnen genetisch getest worden op cardiomyopathie en narcolepsie.  

Waarop moet je letten bij het kiezen van een dobermann?

Ben je na het lezen van dit artikel helemaal verliefd geworden op de dobermann? Dan kan je zoektocht naar jouw nieuwe huisgenoot nu beginnen! Omdat het allemaal best overweldigend kan zijn, hebben wij een heuse checklist opgesteld om jou hierbij te helpen.
 

• Eerst en vooral is het belangrijk voor jezelf op een rijtje te zetten welke eigenschappen je zoekt in een hond. Dobermanns zijn grote, actieve honden die dagelijks veel beweging nodig hebben. Bovendien zijn het honden die graag tijd doorbrengen met hun gezin, maar die ook een sterk waaks karakter hebben. Het zijn dus absoluut geen honden om eenzaam in een hok te houden!

 

• Kies voor een fokker die het welzijn van zijn dieren voorop plaatst en zich inzet voor een goede socialisatie van de pups. De eerste weken zijn enorm bepalend voor het verdere leven van een hond. Als hij gedurende deze periode in een warme gezinssfeer opgroeit en kennismaakt met verschillende situaties, personen en andere dieren, komt dit zijn latere opvoeding alleen maar ten goede. Daarnaast moet de fokker zijn ouderdieren testen op veel voorkomende genetische aandoeningen. 

 

• Let op de algemene omstandigheden waarin de pups en ouderdieren leven. Zien ze er gezond uit? Hebben ze schone oogjes, oren en een vochtige neus? Hebben ze voldoende loopruimte en toegang tot propere eet- en drinkbakjes? Al deze zaken geven je veel informatie over de fokker waarmee je te maken hebt. Ziet het er slecht uit? Koop dan zeker en vast geen pup bij deze fokker! Hoogstwaarschijnlijk heb je te maken met een broodfokker en door daar een puppy te kopen, hou je zijn winkel draaiende.

 

• Voor je jouw nieuwe dobermann mee naar huis neemt, moet hij gevaccineerd, gechipt en ontwormd zijn. Je neemt niet alleen de hond, maar ook het vaccinatieboekje en de stamboom mee naar huis.  

 
Vergeet tijdens je zoektocht niet langs te gaan in het asiel. De medewerkers kunnen jou helpen bij het vinden van een hond die perfect matcht met jouw voorkeuren. De eeuwige dankbaarheid krijg je er gratis bij! 

Dit zijn nog meer grote hondenrassen:
 

• Zwitserse witte herdershond: ze lijken wel twee tegenpolen, de Zwitserse witte herdershond en de dobermann. De ene heeft een pluizige, witte vacht en de andere een korte, zwarte. Nochtans hebben ze ook veel overeenkomsten: het zijn beide vriendelijke, aanhankelijke rassen met veel energie en een bodemloze trouw aan hun eigenaar.

 

• Cane corso: deze kanjer vindt zijn oorsprong in Italië. De cane corso is een veelzijdige hond die kan waken, jagen, sporten en nog veel meer! Ben je zelf ook graag actief bezig? Dan zal je je zeker en vast niet vervelen met zo’n reus in huis.

 

• Dalmatiër: met zijn bijzondere vacht vol stipjes kan je hem herkennen uit de duizend (of 101?). De dalmatiër is een vrolijke en vriendelijke gezinshond die, net zoals de dobermann, het beste floreert in een liefdevol gezin met duidelijke regels.